پلى تترا فلوئورو اتيلن (PTFE) پليمرى سنتزى است و از به هم پيوستن مولكول هاى كوچكتر، كه مونومر تترا فلوئورو اتيلن ناميده مى شوند، تشكيل مى شود. PTFE توسط روى پلونكت در سال ١٩٣٨، به طور تصادفى اختراع شد و پس از آن شركت دوپونت نام تجارى تفلون را براى آن ثبت كرد. ويژگى هاى بى نظير PTFE مربوط به پيوند شيميايى بين كربن و فلوئور موجود در ساختار آن است كه اين ماده را نسبت به واكنش با ساير واكنشگر هاى شيميايى، بى نهايت مقاوم مى كند.
ويژگى هاى ديگر اين ماده شامل لغزندگى، انعطاف پذيرى بالا و مقاومت نسبت به آب، الكتريسيته و گرما مى باشد (نقطه ذوب ٣٢٧ درجه سانتى گراد). بسيارى از ما با تفلون مورد استفاده در ظروف آشپزى نچسب آشنا هستيم. اما غير از ظروف تفلون، PTFE در صنايع گوناگون كاربردهاى گسترده اى دارد از جمله ايمپلنت هاى پزشكى، عايق بندى كابل هاى برق، صنايع هوا فضا و پوشش هاى تفلونى در لوله ها.