آسپرين يك داروی ضد التهاب غير استروئيدی است كه در ٢٧ فوريه ١٩٠٠ به ثبت رسيد. آسپرين يا استيل ساليسيليك اسيد معمولا برای درمان درد، تب و موارد التهابی مانند ورم مفاصل استفاده می شود. اين دارو در دوزهای پايين تر برای جلوگيری از تشكيل لخته های خون و در نتيجه سكته مغزی و حملات قلبی تجويز می گردد.
مكانيسمی كه آسپرين از طريق آن عمل می كند، شامل جلوگيری از فعاليت آنزيم سيكلواكسيژناز بوده كه اين تركيب خود عامل تشكيل پروستاگلاندين ها می باشد. پروستوگلاندين ها گروهی از تركيبات با ساختاری شبيه هورمون بوده و فرآيندهايی مانند التهاب، تب و تجمع پلاكت ها را كنترل می كنند. اگرچه آسپرين دارای اثرات درمانی است، اما ممكن است عوارض نامطلوبی مانند زخم معده و جلوگيری از تشكيل لخته خون در مواقع خونريزی را نيز ايجاد كند.